Παλιοσυνήθεια δική μου να αλλάζω, να μεταμορφώνω ότι πέσει μπροστά μου είτε έπιπλο είτε αντικείμενο. Παλιοσυνήθειες είναι ένα μαγαζάκι στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας με έπιπλα και αντικείμενα που ζητάνε μια δεύτερη ευκαιρία. Πολύ συχνά το επισκέπτομαι διαδικτυακά για να ψαχουλέψω αλλά κι από κοντά μιας και οι βόλτες μου στο Μοναστηράκι είναι από τις αγαπημένες μου. Κυνήγι θησαυρών και μετά καφεδάκι.
Σε μια από τις περιηγήσεις μου λοιπόν είδα στην σελίδα τους στο Facebook αυτό το επιπλάκι που πολύ θα μου άρεσε για μια γωνιά διαβάσματος που θέλω να δημιουργήσω μέσα στην κρεβατοκάμαρα.
Είναι ένα βιτρινάκι με 2 συρτάρια και αρκετές φθορές ειδικά στο πάνω μέρος. Τους τηλεφώνησα, μου το κράτησαν και την επόμενη μέρα πήγα το πλήρωσα, πήρα και 2-3 άλλα πραγματάκια και κανόνισα να μου το στείλουν στο εργαστήριο.
Πράγματι την επόμενη μέρα το παρέλαβα και κάθε που είχα χρόνο στρωνόμουν στην δουλειά. Τρίψιμο με γυαλόχαρτο για να φύγει το λούστρο στα πλαινά και στα συρτάρια και στο επάνω μέρος που είχε και τις φθορές με τριβείο.
‘Οπου χρειαζόταν μπήκε στόκος για να καλυφθούν οι βαθειές ρωγμές, αφού στέγνωσε ο στόκος τρίφτηκαν κι αυτά τα σημεία και στη συνέχεια με πινέλλο περάστηκε με οικολογικό primer της Benjamin Moore. Είμαι ιδιαίτερα προσεκτική με την επιλογή των υλικών όταν τα έπιπλα που θα τα χρησιμοποιήσω προορίζονται για υπνοδωμάτια.
Η επιλογή του χρώματος ήταν εύκολη. Ένα μπλε ρουαγιάλ όπως και του τοίχου της κρεβατοκάμαρας μιας και το Navy Blue που είχα στην αρχή στο μυαλό μου φαντάζει σαν μαύρο και δεν ήθελα να το απλώσω σε τόσο μεγάλη επιφάνεια. Τον τοίχο εννοώ…
Το βάψιμο ενός επίπλου για να πετύχει αλλά και για να κρατήσει θέλει επιμονή και υπομονή. Επιμονή γιατί μπορεί να χρειαστεί να περάσεις 3-4 χέρια και υπομονή γιατί πρέπει να περιμένεις τουλάχιστον 24 ώρες μεταξύ των στρώσεων για να έχει στεγνώσει εντελώς η προηγούμενη.
Εδώ είναι μετά το πρώτο χέρι…
Η εφαρμογή του χρώματος έγινε με ρολάκι και μόνο στα σημεία που δεν κάλυπτε το ρολό χρησιμοποίησα πινέλο
Ύστερα από 4 ημέρες και 4 χέρια βάψιμο το χρώμα είχε φτάσει στο επιθυμητό για μένα αποτέλεσμα.
Τα συρτάρια είχαν ένα πρόσθετο ξύλο σαν ένα μεγάλο χερούλι το οποίο αφού του πρόσθεσα κάποιες εμφανείς βίδες στο πάνω μέρος το έβαψα με χρυσή μπογιά για να φαίνεται από μακριά λες και είναι μεταλλικό
Οι φωτογραφίες αδικούν το αποτέλεσμα … ε δεν είμαι και φωτογράφος! Να και το πιάτο φαγητού της Lara μου
Με την ίδια χρυσή μπογιά έβαψα και το κάτω μέρος του επίπλου και τα πόδια…
Τα συρτάρια στο εσωτερικό τους δεν τα βάφω ποτέ. Είχα δει σε αρκετά blogsπως αλλάζουν εμφάνιση σε πλάτες βιβλιοθηκών χρησιμοποιώντας χαρτόνι και ύφασμα ή χαρτί κι έτσι αφού μέτρησα το εσωτερικό των συρταριών έκοψα ανάλογο μέγεθος χαρτόνια και τα έντυσα μ ένα κομμάτι ύφασμα που είχα και μου άρεσε και τα χρώματα ταίριαζαν με το χρώμα του επίπλου..
Και είμαστε έτοιμοι πια για την πρώτη μας παρουσίαση που δεν είναι και η «επίσημη πρώτη» μιας και ούτε η θέση της φωτογράφισης είναι η τελική ούτε το styling είναι το ενδεδειγμένο…
Και με το φως της ημέρας…
Τα βαζάκια είναι κι αυτά από τις Παλιοσυνήθειες και τα τσόκαρα από ένα ταξίδι μου στην Ολλανδία…
Και μία ανασκόπηση για να θυμηθώ από που ξεκίνησα…
Να έχετε μια υπέροχη ημέρα…
Christina
by ArtDecorationCrafting
0 Komentar untuk "Παλιοσυνήθεια und "Παλιοσυνήθειες""