Μόνο αν αγαπάς κάτι φροντίζεις να του δώσεις μια δεύτερη και μια τρίτη και όσες χρειαστούν ευκαιρίες. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άψυχα στην περίπτωση μου μια πολυθρόνα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά πολλά χρόνια πριν νομίζω 20. Την αγόρασα το 1995 από το μαγαζί μιας φίλης που μόλις είχε ανοίξει, στα εγκαίνια δηλαδή. Μαγαζί με μικροέπιπλα και καλόγουστα αντικείμενα για το σπίτι.
Η πολυθρόνα ξεκίνησε την διαδρομή της στο σπίτι μου μέσα στο σαλόνι που και τότε ήταν λευκό με ένα πολύ όμορφο φυστικί χρώμα στο ύφασμα του καθίσματος.
Με το πέρασμα των χρόνων, την καθημερινή χρήση και δύο τότε μικρά παιδιά να περιφέρονται, το άσπρο σαλόνι λερώθηκε και πετάχτηκε (τότε πέταγα πράγματα), λερώθηκε και το ύφασμα της πολυθρόνας και ντύθηκε μ ένα μουσταρδί να το πω, κάπως έτσι ήταν, ενώ το σαλόνι αντικαταστάθηκε μ ένα σε μπλε σκούρο χρώμα γιατί στο μεταξύ υπήρχε και τρίτο παιδάκι να περιφέρεται στο σπίτι και το λευκό δεν ήταν η ενδεδειγμένη λύση τότε.
Μετά την προτελευταία μετακόμιση μας κι επειδή η εταιρεία που χρησιμοποιήσαμε ήταν πέρα για πέρα ατζαμήδες, η πολυθρόνα κατέληξε «χωρίς μπράτσα»…
Αφού λοιπόν αποφάσισα να αλλάξω λίγο την διακόσμηση στην κρεβατοκάμαρα μου σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή προσθήκη η αγαπημένη μου πολυθρόνα και αποφάσισα να της δώσω και μια τρίτη ευκαιρία. Ξεκίνησα με την αποκατάσταση των μπράτσων. Ισχυρή κόλλα ξύλου και δέσιμο για μία ολόκληρη ημέρα ήταν αρκετά για να αποκτήσει τουλάχιστον μπράτσα.
Σειρά είχε τώρα το «γδύσιμο», πέρασμα με γυαλόχαρτο και προετοιμασία για να λουστραριστεί ξανά με βερνίκι στο χρώμα του έβενου για να σκουρύνει το ξύλο και να ταιριάζει με τα υπόλοιπα έπιπλα στο δωμάτιο.
Και το πανί στο κάτω μέρος της πολυθρόνας είχε σκιστεί και έπρεπε να αντικατασταθεί.
Τρίφτηκε με γυαλόχαρτο και περάστηκε 2 χέρια βερνίκι…
Ένα κομμάτι μπλε ύφασμα καρφώθηκε στο κάτω μέρος της πολυθρόνας…
Με μια βόλτα μου στα υφασματάδικα της Αθήνας στο ιστορικό τρίγωνο, βρήκα και αγόρασα αυτό το υπέροχο ριγέ βαμβακοσατέν ύφασμα που είναι και λίγο ελαστικό και τόσο χοντρό ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ύφασμα ταπετσαρίας. Η τιμή του; Έξι ευρώ το μέτρο με φάρδος 1,80. Αγόρασα δύο μέτρα γιατί ήθελα να το χρησιμοποιήσω και αλλού.
Η διαδικασία γνωστή πια, κόψιμο με πατρόν το προηγούμενο ύφασμα και κάρφωμα με καρφωτικό αέρα.
Αντί για διακοσμητικό κορδόνι χρησιμοποίησα το σχοινί που είχα χρησιμοποιήσει και στις καλοκαιρινές κατασκευές για την κουζίνα μου
Δείχνει αναπάντεχα ωραίο και νομίζω πως τίποτα άλλo δεν θα του πήγαινε καλύτερα…
Η πολυθρόνα μου νομίζω πως κέρδισε άλλα 20 χρόνια ζωής!
Κι επειδή το «Πριν» και το «Μετά» έχει πάντα ενδιαφέρον…
Να έχετε μια υπέροχη ημέρα…
Christina
by ArtDecorationCrafting
0 Komentar untuk "Ich liebte einen Sessel..."