Χάζευα στο Pinterestπριν λίγες μέρες όταν βλέπω ένα από τα blogs που παρακολουθώ να έχει κάνει pinτην παρακάτω φωτογραφία
Θα ρωτήσεις τώρα εσύ… πρώτη φορά βλέπεις ξύλινο μπολ; Όχι αλλά δεν ξέρω μου σφηνώθηκε στο κεφάλι η εικόνα και ξεκίνησα τις ερωτοαπαντήσεις στον Mr. Και πως μπορώ να το κάνω και που μπορώ να βρω τέτοιο ξύλο και τι εργαλεία να χρησιμοποιήσω και … και … και… Το συμπέρασμα από αυτό το παιχνίδι των δέκα ερωτήσεων (παραπάνω ήταν) είναι πώς ναι έχουμε στο εργαστήριο τέτοια ξύλα, μπορεί να μου κόψει ένα στο επιθυμητό μέγεθος αλλά θα πρέπει να κάτσω να το σκαλίσω και αυτό σημαίνει πολύυυυυυυ δουλειά…
Όχι καλέ, δεν είναι αυτό για μένα γιατί πρώτον θέλω γρήγορα πάντα αποτελέσματα και δεύτερον θα καταλήξω σίγουρα να μην έχω χέρια.
Τι έμενε λοιπόν; Να βρω κάτι που με την κατάλληλη μεταμόρφωση να μπορέσω να το κάνω να μοιάζει με την φωτογραφία της έμπνευσης. Ήταν σίγουρο, το θυμόμουνα, πως είχα κάτι που τουλάχιστον έμοιαζε στο σχήμα αλλά δεν θυμόμουν που το είχα. Άρχισα να ψάχνω ντουλάπια κουζίνας, μπουφέδες και όπου αλλού φυλάω παρόμοια σκεύη και τελικά το βρήκα…
Ένα μπολ από μελαμίνη που ήταν έτσι βαμμένο να μοιάζει ξύλινο. Το σχήμα του θύμιζε γόνδολα. Ήταν τέλειο για μένα γι αυτό που ήθελα να φτιάξω
Δεν ήθελα απλά να το βάψω έτσι που να θυμίζει ξύλο. Ήθελα να έχει και κάποια υφή ξύλου. Κρατώντας το να σου θυμίζει ότι έγινε από κομμάτι ξύλου. Η πρώτη σκέψη ήταν να το καλύψω με πηλό. Το φοβήθηκα όμως γιατί όταν ο πηλός θα στέγνωνε δεν ήταν σίγουρο ότι θα έμενε κολλημένος πάνω στην λεία επιφάνεια. Ένα υλικό που είναι θαυματουργό, το χρησιμοποιούμε παντού και έχουμε εγγυημένα αποτελέσματα είναι ο ακρυλικός στόκος.
Ξεκίνησα λοιπόν να αλείφω την επιφάνεια του μπολ, μέσα έξω με τον στόκο. Δεν χρησιμοποίησα σπάτουλα, το έκανα με το χέρι, γιατί δεν ήθελα λείες επιφάνειες, έπρεπε είπαμε να έχουν κάποια υφή, κάτι που να θυμίζει ξύλο
Την παρακάτω φωτογραφία την δημοσίευσα και στο Instagram με την λεζάντα κάτι πλάθεται… αλλά δεν το βρήκατε!
Ήθελα να έχει και κάτι σαν χερούλια το μπολ μου. Έτσι έκοψα δύο χαρτονάκια σε σχήμα που να ταιριάζει, επίτηδες είναι τόσο ερασιτεχνικά κομμένα, δεν ήθελα να έχουν τέλειο σχήμα
…και τα στερέωσα πάνω στο στόκο στις δύο στενές πλευρές του μπολ
Φυσικά τα κάλυψα και αυτά με στόκο
Το άφησα να στεγνώσει περίπου 1,5 ημέρα και όταν στέγνωσε έπρεπε να βαφτεί
Ανάμεσα στα δείγματα χρωμάτων που πάντα έχουμε στο εργαστήριο, επέλεξα δύο αποχρώσεις του καφέ, μία σκούρα και μία πιο ανοιχτή, μία απόχρωση βιζόν και ένα κίτρινο
Βάψε με το ένα, βάψε με το άλλο, λίγο από αυτό, λίγο από εκείνο, έφτασα στο παρακάτω αποτέλεσμα
Άλλη μία ημέρα για να στεγνώσει το χρώμα. Χμμμ κάτι έλειπε. Φαινόταν πολύ ομοιόμορφο. Την λύση μου την έδωσε το σκούρο κερί που χρησιμοποιώ πάνω από την chalk paint για να δώσω την αίσθηση του παλιού. Το πέρασα λοιπόν με σκούρο κερί που φυσικά το σκούπισα
…αλλά αυτό πήγε και κάθισε στις πτυχώσεις του «ξύλου» και το έκανε να φαίνεται πιο φυσικό
Αυτό ήταν! Με πολύ λίγη δουλειά, τρεις μέρες για να στεγνώσει ο στόκος και τα αλλεπάλληλα στρώματα χρώματος, είχα το αντικείμενο του πόθου μου έτοιμο
Δεν δείχνει πολύ όμορφο με τα πράσινα μήλα;
Αλλά και γεμισμένο με διάφορα ξύλινα διακοσμητικά ή αργότερα με κουκουνάρια νομίζω πως δείχνει εξίσου πανέμορφο…
Λένε πως «αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…», αλλά τι να κάνω που μου αρέσει πολύ; Να το κρύψω;
Να έχετε μια υπέροχη ημέρα!
0 Komentar untuk "Ein "wooden bowl an unserem Tisch!"