Νάμαι κι εγώ πάλι… όχι δεν πήγα διακοπές, δεν έκανα μπάνιο στην θάλασσα, δεν έβρεξα καν τα πόδια μου, δεν περπάτησα στην άμμο. Αντίθετα περπάτησα και μάλιστα πολύ στους δρόμους του Λονδίνου όπου βρέθηκα για λίγες μέρες για δουλειά αλλά και λίγη διασκέδαση αφού είχα μαζί μου την μικρή μου κόρη. Πήγαμε να συναντήσουμε τον Mr. που βρισκόταν ήδη εκεί 15 ημέρες. Δεκαπενταύγουστο στο Λονδίνο; Ναι γιατί όχι;
Βγάλαμε φωτογραφίες, εκατοντάδες φωτογραφίες και κάποιες από αυτές θα τις μοιραστώ μαζί σας σε τρεις αναρτήσεις. Όχι δεν είναι συνηθισμένες φωτογραφίες του Λονδίνου, δεν έχει μουσεία, δεν έχει διάσημα τουριστικά αξιοθέατα, νομίζω μια-δυό φωτογραφίες του Big Ben. Είναι φωτογραφίες από βόλτες, καθημερινές στιγμές. Περπατούσαμε και φωτογραφίζαμε. Ότι μας άρεσε, ότι μας έκανε να σταθούμε και να το κοιτάξουμε.
Ας ξεκινήσουμε την βόλτα μας λοιπόν από το Chelsea όπου και μέναμε, μια υπέροχη περιοχή, με σπίτια που βλέπουμε σε ταινίες, κάτι σαν την Κηφισιά.
Και η βόλτα ξεκινάει από την KingsRoad και τα ποδήλατα που βρίσκονται παρκαρισμένα εκεί και που δεν ανήκουν σε κάποιον. Βάζεις νομίσματα, τα χρησιμοποιείς για όση ώρα έχεις πληρώσει και τα αφήνεις σε ένα αντίστοιχο σημείο της εταιρείας που τα εκμεταλλεύεται και βρίσκονται πολλά τέτοια διασκορπισμένα σε όλο το Λονδίνο.
Υπέροχα κρεμασμένες γλάστρες στις κολώνες
Κι ένα μαγαζί με χειροποίητα έπιπλα και υφάσματα από Ινδία
Πρώτη στάση και κάποια μαξιλάρια φυσικά κατέληξαν στην τσάντα μου. Πόσο υπέροχη η αλυσίδα της κούνιας
Ένα από τα πράγματα που λατρεύω να βλέπω όταν βρίσκομαι σε κάποια πόλη του εξωτερικού είναι το πόσο όμορφα διακοσμούν ακόμη και τα πιο απλά καταστήματα τους όπως αυτός εδώ ο φούρνος. Ο φούρνος της γειτονιάς
Απαραίτητη στάση σε ένα βιβλιοπωλείο μιας και η Ιωάννα λατρεύει να διαβάζει βιβλία στα αγγλικά. Αγόρασε την «Ιστορία της φωτογραφίας» αφού η φωτογραφία είναι μεγάλη της αγάπη.
Ναι αυτό είναι το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς και έχει και κάποια τραπέζια για κάποιους που δεν αντέχουν να πάνε σπίτι για να γευτούν τους γλυκούς πειρασμούς (ονόματα δεν λέμε)
Δυό έφιππες αστυνομικίνες ποζάρουν με χαρά μόλις τους το ζήτησα
Εντάξει εδώ ντράπηκα να μπω μέσα αλλά αυτό που βλέπετε είναι κουρείο.
Οι πολυθρόνες μπροστά στους καθρέφτες απλά δεν υπάρχουν!
Μαγαζάκι με κάθε λογής πραμάτεια…
Ο Mr ακόμη με ακολουθεί με υπομονή…
Και λίγο πιο κάτω λες και κάποιο μαγικό χέρι το έβαλε εκεί γιατί ήδη έλεγα ότι δεν έχει ο δρόμος κάτι να ψωνίσω, το Anthropologie. Όσες ασχολούμαστε με diy κατασκευές και διαβάζουμε αμερικάνικα blogs, σίγουρα έχουμε δει πολλές φορές να αναφέρεται αλλά ακόμη έχουμε δει να αντιγράφουν πολλά από τα διακοσμητικά του, τα λεγόμενα knock offs. Βλέπεις στο εξωτερικό αν αντιγράψεις ένα αντικείμενο για δική σου χρήση το πιο πολύ που μπορείς να πάθεις είναι να γίνεις διάσημος και η κατασκευή σου να κοινοποιείται συνέχεια.
Με την φωτογραφική μηχανή κολλημένη στο πρόσωπο μου μπαίνω όλο χαρά και ξεκινάω τα κλικ. Τα κεφάλια ζώων από χαρτί
Όμορφα πορσελάνινα αντικείμενα καθημερινής χρήσης
Κλεψύδρες
Κορμοί τραπεζάκια…και κάπου εδώ με πλησίασε η υπεύθυνη του ορόφου και με παρακάλεσε να μη βγάλω άλλες φωτογραφίες χωρίς άδεια. Μπορείς να ζητήσεις άδεια στον διευθυντή του καταστήματος και αν εκείνος πει εντάξει είναι οκ. Ο διευθυντής έλειπε, της εξήγησα για ποιο λόγο έβγαζα φωτογραφίες και μου έδωσε τον κατάλογο με τα είδη σπιτιού να κάνω ότι θέλω. Μεταξύ μας αν δεν με είχε σταματήσει εκεί θα ήμουν ακόμη… 10000 τμ με είδη σπιτιού!!!
Και μερικές φωτογραφίες από τις βιτρίνες
Μα πόσο άψογα διατηρημένα είναι τα παλιά τους κτίρια ακόμη και αν τα έχουν μετατρέψει σε καταστήματα! Που είναι τα παλιά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας οεο; Πόσο φτωχή και απολίτιστη φαίνεται η πρωτεύουσα του πολιτισμού;
Τι είναι αυτό που βλέπουν τα μάτια μου στην απέναντι πλατεία; Υπαίθρια αγορά; Διασχίζοντας γρήγορα τον δρόμο για να περάσω απέναντι σκέφτομαι τους θησαυρούς που θα βρω ενώ ο Mr. που έχει ήδη φτάσει, γελάει γιατί η υπαίθρια αγορά, είναι υπαίθρια αγορά τροφίμων και διαφορετικών κουζινών
Ναι…φάγαμε! Όχι … δεν υπήρχε ελληνικό περίπτερο!
Αν και κουρασμένοι πια, έχουμε ήδη περπατήσει 5-6 χιλιόμετρα, συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας, στρίβοντας δεξιά, όπου ο Mr μου είπε ότι τουλάχιστον τα μάτια μου θα ανοίξουν διάπλατα. Έχω ξαναβρεθεί πολλές φορές στο Λονδίνο τα τελευταία πέντε χρόνια αλλά ήταν η πρώτη φορά που το περπάτησα. Κι ενώ όλα τα έβλεπα από το ταξί ή το λεωφορείο είναι εντελώς διαφορετικά να τα βλέπεις από κοντά.
Ένα μαγαζί με μια μπογιά για έπιπλα διαφορετική. Θα μάθω περισσότερα και θα σας ενημερώσω
Αυτός ο δρόμος είναι το όνειρο κάθε γυναίκας. Όλοι οι παγκόσμια διάσημοι μόδιστροι και οίκοι μόδας έχουν εδώ μαγαζιά. Ρούχα, παπούτσια, τσάντες και κοσμήματα για παχουλά πορτοφόλια
Michael Kors
Το μαγαζί της κόρης του σκαθαριού PaulMcKartney, Stella McKartney, διάσημη και πετυχημένη στο χώρο της μόδας.
Και στην ακριβώς επόμενη γωνία ο RalphLauren… και 10 παρκαρισμένες μαύρες λιμουζίνες με φιμέ τζάμια απ όπου έβγαιναν κυρίες με μπούργκα και κατευθυνόντουσαν στο εσωτερικό των πολυτελών καταστημάτων. Στη κίνηση μου να βγάλω την φωτογραφική μηχανή και να αποθανατίσω την σκηνή με χαμόγελο ένας από τους σωματοφύλακες μου έκανε νεύμα πως απαγορεύεται. Η απορία μου όμως παραμένει εδώ και χρόνια…. Γιατί ψωνίζουν αφού έξω όλες ίδιες είναι; Και το Λονδίνο είναι νομίζω η πρωτεύουσα που μετά τα Αραβικά Κράτη, έχει τους περισσότερους Άραβες να κυκλοφορούν ή να μένουν
Η κούραση πια ήταν μεγάλη από τον ποδαρόδρομο και τις τόσες στάσεις και οι δρόμοι μας με τον Mrχώρισαν. Εκείνος επέστρεψε στο σπίτι που μας φιλοξενούσε και εγώ με την Ιωάννα με ταξί κατευθυνθήκαμε προς την Oxford Street για ψώνια και χάζι σε βιτρίνες με πιο λογικές τιμές.
Και κάπου στην αρχή της σχεδόν έπεσα πάνω στον καλλιτέχνη που σμίλευε με άμμο έναν πανέμορφο σκύλο. Όσοι με ακολουθείτε στην σελίδα μου στο Facebookέχετε ήδη δει την φωτογραφία
Και πιο κάτω ένας ζωγράφος του πεζοδρομίου
Και εκεί μπροστά και ένα τριώροφο κατάστημα με τσάντες και παπούτσια, 1000 τμ ο όροφος!!!!
Και μια Ιωάννα κουρασμένη… «Μαμάαααα, τελείωνε κουράστηκα και θέλω και να ψωνίσω»
«Αμάν βρε μαμά…και την πολυθρόνα φωτογραφίζεις»; Εμ αφήνεις τέτοια πολυθρόνα στην αφάνεια;
Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως δεν με παίρνει για άλλο ρεπορτάζ. Ψώνισα γρήγορα-γρήγορα, τσάντες και παπούτσια και φύγαμε για διπλανό κατάστημα όπου ήθελε η μικρή μου να ψωνίσει
Χωράει ένα ολόκληρο Λονδίνο και οι τουρίστες εκείνης της ημέρας σε ένα κατάστημα στην Oxford Street; Χωράει αν αυτό το κατάστημα έχει ρούχα ανδρικά και γυναικεία, παπούτσια, τσάντες, αξεσουάρ, είδη σπιτιού και όλα αυτά από 0,50 της λίρας μέχρι το ακριβότερο 30 λίρες. Το Primark εκτείνεται σε δύο ορόφους, ισόγειο και πρώτος όροφος, 5000 τμ ο κάθε όροφος, έχει περίπου 170 ταμεία και είναι «Πατείς με πατώ σε» κάθε μέρα, όλη μέρα, ακόμη και τις Κυριακές. Σε αυτή την κόλαση του καταναλωτισμού με έφερε η μικρή μου για να κάνει τα χειμωνιάτικα ψώνια της, εντάξει κάτι πήρα κι εγώ. Μέρα μπήκαμε, νύχτα βγήκαμε. Η εντολή ήταν ρητή από την μικρή … no cameras
Τραβώντας την τελευταία μου φωτογραφία για σήμερα, ένα μπλουζάκι που της άρεσε…
Σας εύχομαι να έχετε μια υπέροχη ημέρα και εβδομάδα
Tag :
MY TRIPS
0 Komentar untuk "London durch meine Augen (Teil 1)"